ظهور تکنولوژی فرآوری سنگ در ایران

با وجود برخورداری از تمدن و قدمت چند هزارساله تاریخی و بناهای سنگی بسیار قدیمی، صنعت سنگ بری در کشور ایران، از سابقه چندان طولانی برخوردار نیست. با نگاهی اجمالی به سیر تکاملی تکنولوژی فرآوری سنگ در ایران، می توان به این مهم پی برد که اولین دستگاه برش سنگ که یک نوع اره با تیغه های آهنی بود و با پودر سیلیس کار می کرد، در حدود سال ١٣۰٧ هجری شمسی، هم زمان با شروع عملیات ساختمانی کاخ مرمر ساخته شد؛ که آن زمان به اره گلی معروف شد و در منطقه نازی آباد تهران نصب گردید. در این دستگاه، از فشار وزنه هایی که به دستگاه آویزان می شد، برای برش استفاده می گردید. دومین کارخانه از همین نوع، مدت کوتاهی پس از آن در مشهد راه اندازی شد. در حدود سال 1312 هجری شمسی، فردی به نام گلداشمیت یک دستگاه اره در محل احداث ساختمان بانک ملی شعبه بازار نصب کرد. در ادامه نیز شرکت اشکودا برای تامین سنگ مورد نیاز ساختمان دادگستری، اره مشابهی را نصب وراه اندازی کرد ولی با این وجود؛ دستگاه های مذکور پس از پایان عملیات ساختمانی برچیده شدند. 
تا سال 1345 هجری شمسی، تولید سنگ به همین ترتیب ادامه داشت؛ تا این که اولین اره سنگ بری که با تیغه های الماسه کار می کرد؛ از خارج خریداری و نصب شد. این امر باعث شد تا راه برای تولید انبوه سنگ هموار شود. تا پایان سال 1343، در مجموع ده واحد سنگ بری در کشور ایران وجود داشت که از این تعداد، یک واحد سنگ بری در مشهد و اصفهان و مابقی واحدهای سنگ بری در تهران قرار داشتند. با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی، تعداد واحد های سنگ بری در ایران افزایش چشم گیری داشته و شاید در کمتر صنعتی بتوان چنین رشدی را مشاهده کرد.